Με τον όρο GovTech, βάσει του Κανονισμού, εννοείται η συνεργασία βάσει τεχνολογίας μεταξύ φορέων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα που στηρίζει τον ψηφιακό μετασχηματισμό του δημόσιου τομέα. (Άρθρο 2, σημείο 9 του Κανονισμού)
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το GovTech μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα https://interoperable-europe.ec.europa.eu/collection/public-sector-tech-watch/govtech?etrans=el) στην πύλη της Διαλειτουργικής Ευρώπης.
Επιπρόσθετα, η επιτροπή προσφέρει το παρακάτω online μάθημα: Introduction to GovTech and the GovTech Connect Community
Οντότητες της Ένωσης σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Κανονισμού είναι τα θεσμικά και λοιπά όργανα και οργανισμοί της Ένωσης που έχουν ιδρυθεί με τη ΣΕΕ, τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας, ή βάσει των Συνθηκών αυτών.
Μέλη Συμβουλίου:
Ένας εκπρόσωπος από κάθε ΚΜ και ένας εκπρόσωπος της Επιτροπής.
Η προεδρία του συμβουλίου ασκείται από την Επιτροπή.
Συμμετέχουν ως παρατηρητές ένας εμπειρογνώμονας από τα ακόλουθα:
Η προεδρία δύναται να καλεί εμπειρογνώμονες με ειδικές γνώσεις σε θέμα της ημερήσιας διάταξης να συμμετάσχουν σε ad hoc βάση. Η Επιτροπή παρέχει γραμματειακή υποστήριξη στο συμβούλιο.
Ψηφοφορία Συμβουλίου:
Τα μέλη του συμβουλίου καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη λήψη αποφάσεων με συναίνεση. Σε περίπτωση ψηφοφορίας, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποφασίζεται με απλή πλειοψηφία των μελών.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Συμβούλιο και τη παρούσα σύνθεσή του μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα: https://interoperable-europe.ec.europa.eu/collection/governance-board
Ρόλος Συμβουλίου:
Να διευκολύνει τη στρατηγική συνεργασία και παρέχει συμβουλές σχετικά με την εφαρμογή του Κανονισμού.
Καθήκοντα: Το συμβούλιο εγκρίνει την ατζέντα Διαλειτουργικής Ευρώπης, αναπτύσσει και ενημερώνει το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Διαλειτουργικότητας, συνιστά και παρακολουθεί τη συνολική συνοχή των λύσεων με την ετικέτα «Λύση για τη Διαλειτουργική Ευρώπη». Μεταξύ άλλων, το συμβούλιο θα πρέπει να εξουσιοδοτήσει να αποφασίσει για τις κοινές επαναχρησιμοποιήσιμες λύσεις διαλειτουργικότητας, τις κατευθυντήριες γραμμές αξιολόγησης και την υποστήριξη καινοτόμων μέτρων για την ανάπτυξη του ΕΠΔ. Επίσης, συνεργάζεται με άλλα φόρουμ, όπως το συμβούλιο καινοτομίας δεδομένων και την κοινότητα Διαλειτουργικής Ευρώπης.
Περισσότερα για τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου θα βρείτε στο πλήρες κείμενο του Κανονισμού στο άρθρο 15 ((ΕΕ) 2024/903).
Για να ενημερωθείτε σχετικά με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Διαλειτουργικότητας (European Interoperability Framework) μπορείτε να ανατρέξετε στην παρακάτω σελίδα της Πύλης Διαλειτουργικής Ευρώπης: https://interoperable-europe.ec.europa.eu/collection/nifo-national-interoperability-framework-observatory/european-interoperability-framework-detail.
Για ολόκληρο το κείμενο του ΕΠΔ (EIF) πατήστε εδώ.
Επιπροσθέτως, στην Ακαδημία της Διαλειτουργικής Ευρώπης μπορείτε να βρείτε πολλά e-learning courses πατώντας εδώ.
“Δεσμευτική απαίτηση είναι κάθε υποχρέωση, απαγόρευση, προϋπόθεση, κριτήριο ή όριο νομικού, οργανωτικού, σημασιολογικού ή τεχνικού χαρακτήρα, που καθορίζεται από οντότητα της Ένωσης ή φορέα του δημόσιου τομέα και αφορά μία ή περισσότερες διευρωπαϊκές ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες και επηρεάζει τη διασυνοριακή διαλειτουργικότητα”. (άρθρο 2, σημείο 15 του Κανονισμού).
Η αιτιολογική σκέψη 18 του Κανονισμού ορίζει περαιτέρω τι είναι μια δεσμευτική απαίτηση και πώς μπορεί να τεθεί: “Οι δεσμευτικές απαιτήσεις περιλαμβάνουν οποιεσδήποτε υποχρεώσεις, απαγορεύσεις, προϋποθέσεις, κριτήρια ή περιορισμούς νομικής, οργανωτικής, σημασιολογικής ή τεχνικής φύσεως στο πλαίσιο νόμου, κανονισμού, διοικητικής διάταξης, σύμβασης, πρόσκλησης υποβολής προσφορών ή άλλου επίσημου εγγράφου. Οι δεσμευτικές απαιτήσεις επηρεάζουν τον τρόπο σχεδιασμού, προμήθειας, ανάπτυξης και εφαρμογής των διευρωπαϊκών ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών και των συστημάτων δικτύου και πληροφοριών τους που χρησιμοποιούνται για την παροχή τους, επηρεάζοντας έτσι τις εισερχόμενες ή εξερχόμενες ροές δεδομένων των εν λόγω υπηρεσιών”.
Σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Κανονισμού, Διευρωπαϊκές Ψηφιακές Δημόσιες Υπηρεσίες είναι οι ψηφιακές υπηρεσίες τις οποίες παρέχουν οντότητες της Ένωσης ή φορείς του δημόσιου τομέα μεταξύ τους ή σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα εντός της Ένωσης, και οι οποίες απαιτούν αλληλεπίδραση, πέραν των συνόρων κράτους μέλους, μεταξύ οντοτήτων της Ένωσης ή μεταξύ οντοτήτων της Ένωσης και φορέων του δημόσιου τομέα μέσω των συστημάτων δικτύου και πληροφοριών τους.
Σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Κανονισμού, Διασυνοριακή Διαλειτουργικότητα είναι η ικανότητα των οντοτήτων της Ένωσης και των φορέων του δημόσιου τομέα των κρατών μελών να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους διασυνοριακά ανταλλάσσοντας δεδομένα, πληροφορίες και γνώσεις μέσω ψηφιακών διεργασιών, σύμφωνα με τις νομικές, οργανωτικές, σημασιολογικές και τεχνικές απαιτήσεις που σχετίζονται με τέτοια διασυνοριακή αλληλεπίδραση.
